باشگاه خبری فراساحل: وزیر محترم راه و شهرسازی طی ماه های اخیر بارها با موضوع رقابت پذیری و اهمیت آن در توسعه امور حمل و نقلی اشاره داشته و از فعالان بخش حمل و نقلی خواسته اند که با ارتقای کیفیت و خدمات بتوانند آمادگی لازم برای حضور در بازارهای بین المللی و رقابت با خارجی را پیدا کنند. صد البته که کلام جناب آقای دکتر آخوندی صحیح و بسیار پر اهمیت است. مسلماً همه باید در این جهت برنامه ریزی نموده و تلاش کنیم. اگر بخش های مختلف فعال در حمل و نقل دریایی به صورت دقیق بررسی شوند می توان مسایل و مشکلات را شناسایی و به رفع آنها اقدام کرد.

در سال های اخیر شرکت های کشتیرانی خصوصی و دولتی به تدریج از مسیر حمایت و انحصار خارج شده و قیمت سوخت نیز که یکی از حمایت ها بود اخیراً با نظرات نسبتاً موافق وزارت راه و شهرسازی (سازمان بنادر و دریانوردی) افزایش یافت و تعرفه های بندری نیز برای آنها هر ساله روبه افزایش است.شرکت های کشتی سازی کشور نیز علیرغم وجود قوانین حمایتی و لزوم جلوگیری از واردات شناورهای دست دوم و یا سفارشی به خارج متاسفانه بی مهری های زیادی را تجربه نموده و از آنها خواسته می شود تا با شرایط بانک ها و سیستم های اداری و حقوقی ناقص کشور به رقابت با هیوندایی و سامسونگ بپردازند. عیبی ندارد، از آنها هم می خواهیم که تلاش کنند. آیا حداقل نباید شرایط رقابتی را فراهم كنیم ؟

بدون حمایت های اولیه و تزریق منابع لازم هیچ صنعتی در دنیای پیشرفته امروزی نیز قادر به رقابت با سایرین نیست. آیا امروزه می توان از بخش خصوصی خواست كه بدون حمایت های لازم با ناوگان های نفتكش دنیا رقابت كند؟ در خصوص ساخت سكوها و تجهیزات فراساحلی چطور؟ از این ها بگذرییم آیا این رقابت پذیری در برخی بخش های حمل و نقلی مدنظر وزیر محترم است و یا اینكه همه بخش ها را شامل می گردد؟ به عنوان نمونه آیا بنادر ما نیز نباید با بنادر كشورهای منطقه حداقل رقابت نمایند؟ آیا آنها نباید خدمات و پاسخگویی خود را بهبود دهند؟ اگر کسی نخواهد از بنادر متعلق به سازمان بنادر استفاده کند جایگزینی دارد؟ متاسفانه ساختار و روال حاکم بسیار مشکل ساز شده است.

سازمان بنادر و دریانوردی به لحاظ حقوقی مسئول نظارت و مدیریت بر دریانوردی کشور بوده و طبیعتاً اختیار قانونگذاری در این حوزه را نیز یافته است. از طرف دیگر کل بنادر اصلی تجاری کشور متعلق به سازمان بوده و طبیعتاً اهرم نظارت و قانونگذاری می تواند در جهت حفظ منافع بندری و نه منافع شرکت های حمل و نقل دریایی، کشتی سازان و یا شیلات بکار گرفته شود. مسلماً ضرورت ها و نیازهای بنادر در این مسیر اولویت یافته و همانگونه که ملاحظه می شود سرمایه گذاری ها و هزینه های بسیاری در این بخش صورت پذیرفته و یا در حال انجام است. اعداد و ارقامی که گاهاً غیرقابل باور است و یا بنادری که ساخته می شود که هنوز هم یک کشتی به آن وارد نشده است !

اما این همه داستان نیست در کنار قانونگذاری و مالکیت بنادر، مجموعه دیگری وجود دارد بنام صندوق بازنشستگی سازمان که به همراه شرکت های تابعه بصورت انحصاری بسیاری از فعالیت ها را به نیابت از سازمان انجام می دهد و مگر کسی می تواند همراهی نکند؟ آیا شرکت های فوق که به صورت انحصاری خدمات لایروبی، یدک کشی، بازرسی و ... به سازمان بنادر و دریانوردی می دهند می توانند از بازار امارات نیز چیزی جذب کنند؟ آیا حاضر هستند به کشورهای دیگر بروند و خدمات ارائه نمایند؟ درآمد هنگفت بنادر کشور و سرمایه گذاری در بخش های دیگر مثل همایش ها و نمایشگاه ها و تبلیغات گسترده از جیب کیست ؟ ! آیا درست است که حلقه های دیگر حمل و نقل دریایی کشور تحت فشار و تحمیل سازمان بنادر مجبور به همکاری باشند؟ چرا رقابت برای دیگران؟ آیا نمی توان فعالیت بنادر و صندوق بازنشستگی و شرکت های آن را رقابتی کرد؟

منبع: سایت خبری تین نیوز